The Rusty Zippers (B) CD release 'Film Dust' Missy Sippy Gent (08-09-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info artist: The Rusty Zippers © Rootsville 2022

Man, wat was het alweer een hele tijd geleden dat ik naar Gent was afgezakt. Tijd om daar nog eens verandering in te brengen. Dus, na het schitterend optreden van Hadacol Tremblers gisterenavond, trok ik (met mijn geleende wagen) richting Missy Sippy. Vanavond kwamen The Rusty Zippers hun nieuwste blinkende schijf “Film Dust” voorstellen en daar diende Rootsville natuurlijk bij te zijn. Wijlen weg dus…

‘Blues Man’ Ed De Smul – die u ongetwijfeld kent van de bluesband ‘Ed & the Gators’ – graaft met zijn nieuw duo project diep in zijn verleden, naar het punt waar het voor hem allemaal begon. Met ‘The Rusty Zippers’ liet hij zijn inspiratie grasduinen in de Folk, Americana en Country uit lang vervlogen tijden en schreef hij een hoop melancholische en ontroerende songs bijeen. Samen met het melodierijke klankenpalet van Tom De Poorter (Little Kim & the Alley Apple 3) op mandoline, banjo en gitaren brengen ze intimistische songs van de bovenste plank. De titel is niet zomaar gekozen want de songs klinken als een soundtrack. De arrangementen werd verzorgd door Tom en het geheel opgenomen in zijn studio Sugarbird Recordings.

Stevig onweer boven Gent toen ik aankwam en ik was kleddernat toen ik in de Missy Sippy aankwam. Gelukkig was de temperatuur van dien aard, dat ik snel opdroogde. Stilaan begon de joint vol te lopen en tegen aanvang van de gig zat de zaak bomvol. Hoopgevend voor ons duo van vanavond. Twee mannen met een hoed en gewapend met een arsenaal aan instrumenten, dit kon niet mis gaan.

Er werd gestart met ‘Min’s’, onmiddellijk eentje van de nieuwe cd en het was er direct “boenk” op. Met ‘Fool’s On The Hill’ bracht Ed een song over zijn dorp, Lotenhulle wat werd gevolgd door ‘Quarantine Girl’ en ‘No Place To Run’. Allemaal met een stevig tempo en zeer aanstekelijk. Het mocht toen even rustiger en met ‘The Ghost Of Maggie Mae’ werd een leuke ballad gebracht, en alweer eentje uit het nieuwe album. Met ‘Julie’ werd het tempo terug opgekrikt, knappe song dat een gesprek is tussen een slavin en haar meesteres.

De songs zijn goed gekozen en passen perfect bij de stem van Ed, zet daar dan Tom De Poorter bij als perfecte side kick en je hebt een sluitend geheel. Misschien is side kick niet direct de juiste term want Tom is een multi-instrumentalist en heeft op de nieuwe plaat alle arrangementen geschreven en laat nu zijn talent horen op gitaar, banjo en mandoline. En of het klinkt mensen! Met ‘Bird On A Wire’ en ‘Oh Baby’ fietsen we richting pauze. Het eerste deel was alvast van uitstekende kwaliteit.

Na de innerlijke mens te hebben versterkt, was iedereen klaar voor het tweede deel en dat zou er eentje worden om duimen en vingers af te likken en ondertussen zag ik dat de cd’s probleemloos de deur uitvlogen.

‘What Can I Tell You’ komt alweer uit het nieuwe album en ‘Nobody’s Fault But Mine’ van Blind Willie Johnson kreeg een nieuw jasje aangemeten, en dat jasje paste perfect. Schitterende versie en hier en daar werd al een stukje meegezongen. ‘Devil’s Gate’ kwam dan alweer uit de nieuwe schijf en met ‘Hard Working Man’ werd het tempo de hoogte ingejaagd en kreeg het duo de hulp van het publiek dat uit volle borts meezong. Ed wisselde geregeld van gitaar en liet ook horen dat hij een fijn stukje harmonica kan blazen. Het duo nam ons dan mee naar Louisiana voor een heel goede bewerking van het alom gekende ‘House Of The Rising Sun’ en een op speed gespeelde versie van ‘Jambalaya’ ooit geschreven door de grote Hank Williams. ‘Love For sale’ mocht dit schitterend optreden afsluiten.

Zo hadden de aanwezigen dat echter niet begrepen en een daverend applaus brak los met de vraag om “nog ientjen”. De boys lieten ons niet op onze honger zitten en we kregen er nog 2 “for the road” waaronder ‘The Rusty Zipper Men’, song dat trouwens ook al op de nieuwste telg gebrand staat. Fats Waller en Bessie Smith keken goedkeurend toe en zagen dat het goed was.

De muziek van dit tweetal past niet in één doos. Neem een kookpot, steek daar een snuif blues in, ietwat country en een deel Americana en je hebt de muziek van The Rusty Zippers. Twee goede muzikanten die hun vak kennen en weten hoe een publiek te entertainen. Schitterend optreden waar ik mij geen minuut heb verveeld en geen enkel slecht nummer heb gehoord. Merci gasten, dit was van topkwaliteit ! Oproep aan organisatoren: boek die hap gewoon, je krijgt waar voor je geld !

Marcel